اورول در این مقاله (Arthur Koestler)
برخی از کتابهای آرتور کُستلر، نویسنده مجارستانی، را مرور میکند و در
نوشتههای او به دنبال نشانههایی میگردد که به تفسیر سیر تحولات عقیدتی
او کمک کند.
یکی از واقعیتهای برجسته ادبیات انگلیسی در قرن حاضر سیطره کامل نویسندگان خارجی مانند کُنراد، هنری جیمز، شاو، جویس، ییتس، پاوند و اِلیوت بر آن بوده. با این حال، اگر بخواهید از دریچه حیثیت ملی به این موضوع نگاه کنید و دستآوردهایمان را در سبکهای مختلف ادبی بسنجید، خواهید دید که انگلستان در کل پرونده موفقی داشته. تنها استثناء در این میان سبک کلی نوشتار سیاسی یا همان مجادلهنویسی است. منظورم سبک ادبی مشخصی است که ریشه در مبارزات سیاسی اروپای پس از ظهور فاشیسم دارد. از رمان و زندگینامه شخصی گرفته تا کتابهای «گزارشی»، رسالههای جامعهشناسی و جزوات ساده، همگی زیر این سقف میگنجند چون مبناء مشترک و فضای عاطفی کمابیش یکسانی دارند.